Nepal, hello again!

Ik heb jullie even laten wachten op een nieuwe blogpost. Het was niet altijd even makkelijk Wifi te vinden en ik wou eerlijk gezegd ook even van de radar verdwijnen. Ik heb twee weken geen sociale media gebruikt en genoten van de rust en de mensen om mij heen.

Lieve lezers,

Eindelijk zit ik op die trein naar Schiphol. Het lang verwachte avontuur kan beginnen. Het was een hele vermoeiende en lange dag. Het begint met enkele treinen die afgeschaft zijn omwille van een ongeluk. Wat meteen al wat stress geeft want ik ben minstens twee uur onderweg naar Schiphol. Daarna heeft de eerste vlucht anderhalf uur vertraging waardoor we naar onze tweede vlucht moeten lopen. En waar was die gate? Aan de andere kant van de vlieghaven natuurlijk. Meteen 20 minuten work-out om die vlucht te halen. Bij het boarden van de tweede vlucht heb ik ondertussen ook alle medereizigers gevonden en een eerste kennismaking gehad. Uiteindelijk zijn we allemaal heelhuids om half zeven 's morgens in Kathmandu aangekomen.

Ik kan mijn glimlach niet verbergen. Wat ben ik hier graag! De gezellige chaos van Nepal is me weer meteen opgevallen en brengt me direct in de sfeer. De twee gammele metaaldetectors waar iedereen door gaat. De bagageband waar om de 10 minuten 10 stuks bagage opkomen want ze hebben maar één vervoerswagentje. Wanneer iedereen zijn bagage heeft lopen we door en staat alvast Rajesh ons op te wachten met een bordje van 'Sawadee'. Hij is de komende drie weken onze hoofdgids in Kathmandu en in het Everest gebied. We stappen allemaal in een busje en rijden de drukte van Kathmandu in. Ik had de eerste shock vorig jaar al meegemaakt, dus was niet zo verwonderd over de chaos die heerst in het verkeer. Een korte samenvatting. Iedereen claxoneert om te laten weten dat ze passeren. Ze steken links en rechts voorbij. Iedereen doet eigelijk zijn zin en volgt weinig van de verkeeersregels. Na een gezellig druk ritje van 20 minuten arriveren we in het Moonlight hotel gelegen in Thamel (Kathmandu). We pikken nog een ontbijtbuffet mee en gaan daarna geld afhalen en laatste inkopen doen voor de trekking. Als de avond valt wandelen we naar een lokaal restaurantje waar we onthaald worden met de bekende Dal Bhat. Een typische rijstschotel die geserveerd wordt op een groot kopere bord met kip en curry, linzensoep, spinazie en papadum. Tijdens het eten worden we vergezeld door Nepalese muziek en bijhorende dansers. Ik zat meteen in de sfeer en kan nog steeds mijn glimlach niet verbergen. LOVE IT HERE!

De tweede dag snuiven we wat cultuur op en gaan we naar de bekende Monkey Temple ofwel Swayambhunath genaamd. Dit is een bekende Boeddhistische Stupa, gelegen op een heuvel die voorafgaand is aan een hele lange trap. Onderweg naar boven begrijp ik meteen waar de naam vandaan komt. Overal rondom de tempel zitten apen. Ik weet zelf niet goed waarom er zoveel zijn, maar ze zijn best schattig als je niet te dichtbij komt! Die dag passeren we ook pashupatinath. Dit is een heilige Hindoe plaats waar ze afscheid nemen van geliefden. Achter de tempel loopt de Bagmati rivier. Ze wassen en zuiveren de lichamen van overledenen in de rivier en daarna verbranden ze de lijken. De Hindoes geloven in reïncarnatie en het lichaam dient na overlijden zo snel mogelijk verbrand te worden zodat de ziel verder kan. Ook bezoeken we Durbar Square, een tempelcomplex. We sluiten de dag af met een gezellig diner en daarna is het nog even stress geblazen om onze zakken te pakken. De bagage van de trekking wordt gedragen door 'porters' (Sherpa's) en mag max 10 kilo wegen en zelf dragen we nog een dagrugzak van ongeveer 5 kilo. Het is verbazingwekkend dat ik vroeger op reis ging en moeite had om onder de 20 kilo bagage mee te nemen. Je hebt veel minder spullen nodig dan je denkt en stinken gaan we hoe dan ook doen!

Dag 1 van de 17-daagse trekking. 

We vertrekken vroeg in de ochtend richting Kathmandu airport om naar Lukla te vliegen. Aangekomen op de vlieghaven checken we onze bagage in. Ze gooien alle grote bagage samen op één weegschaal en de totaalsom moet dan rond de 140 kilo liggen aangezien we met 14 personen zijn. Hetzelfde gebeurd met onze handbagage. We stappen door de security en kijken uit op enkele kleine vliegtuigjes. Lossen en laden. Het vliegtuigje land, binnen de 10 minuten zit iedereen neer en stijgt het weer op richting Lukla. Vooraan in het vliegtuig brabbelt een stewardess de noodinstructies waar niemand naar luistert. Ze komt rond met een karamelsnoepje en gaat zitten. Hillarisch is dit. Dan nadert de landing in Lukla. Ik denk dat het vliegtuigje ongeveer 400m heeft om te landen en indien de remmen het zouden begeven knalt het gewoon tegen een wand aan. Best wel een spannende vlucht. Ongeveer een 500 meter stappen van de vlieghaven gaan we een Lodge binnen om nog te ontbijten en om iedereen te ontmoeten. We hebben 7 dragers, 3 hulpgidsen en 1 hoofdgids die de komende 17 dagen voor ons gaan zorgen. De eerste dag start rustig, lichtjes grijs, warm en regenachtig. We vertrekken vanuit Lukla (2800m) en wandelen naar Phakding (2652m). We zijn ongeveer 3,5 uur onderweg. Starten in een groene omgeving met hier en daar een hangbrug en steken af en toe een de rivier over. In de namiddag hebben we nog een kleine acclimatisatiewandeling van 45 minuten naar een klooster.

To be continued...